தோட்டா

ஒருவனின் பெருங்கோபமா
இல்லை அவ்வொருவன்
சமூகத்தின் ஒரு துளியா

அவனின் விரல்கள் மீட்க 
பேரமைதியைக் கிழிக்கும்
பெருத்த இசையுடன்
ஆயுளைக் குடிக்க
அதீத விசை தோட்டா
மூச்சிற்கு முற்றுப்புள்ளி

அது எரியும் பெருந்தீயினை
அணைக்கும் நீர்த்துளியா
உறங்கும் மாமலையை
எழுப்பும் தீப்பிழம்பா

லிங்கனோ லேடனோ
ஹிட்லரோ காந்தியோ
சேகுவராவோ
பெனாசீர் பூட்டோவோ

அடக்குமுறையோ
அதிகாரமோ
அரசியலோ தான்
சரித்திர தோட்டாக்களின்
இயங்கு விசை

உடல் கிழித்து
சிதறும் குருதித் துளிகள்
எழுதுவதில்லை
இறுதி சாசனத்தை

படை பலத்தவனோ
பணம் படைத்தவனோ தான்
மடிந்தவன் கதையென
மந்தைகளுக்கு உரைப்பான்

இக்கணம்
யாரோ ஒருவன்
போதனையில்
எங்கோ ஒரு
துப்பாக்கியில்
உலக அமைதிக்கான
அடுத்த தோட்டா
அமைதியாய்
உறங்கிக்கொண்டிருக்கிறது

பெண் குழந்தை

கல்பனாவின் வசைகள் 

காவியாவின் முத்தத்தில்
மூழ்கி மறைந்தே போயின
கனகசபாபதிக்கு

இசைஞானியும்
இசைப்புயலையும் விட
இனியாவின்
நிலா நிலா ஓடிவாவில்
இலகியது
இளங்கோவின் இதயம்

கயலுக்காக
டைரி மில்க்
வாங்கும்போது
கார்த்திக்கிற்கும்
சேர்த்து வாங்க
சொல்லும்போது
அவள்
உயர்ந்தே நிற்கிறாள்

விளையாடுகையில்
இடறி விழுந்த
வருணிற்கு
எச்சில் தொட்டு
மருந்து வைக்கையில்
மருத்துவராகிறாள்
யாழினி

கலங்கியிருக்கும் பத்மாவின்
கண்களை துடைக்கும்
அபியின் சிறுவிரல்களால்
விட்டோடியவன் எழுதிய
கடைசி கடிதத்தின்
கணம் குறைந்தது

காலுடைந்த
குட்டி நாய்
விரைந்து குணமாக
முணுமுணுத்து
வேண்டுகிறாள்
அந்த குட்டி
தேவதை

அந்த பெரிய
கரடி பொம்மை
பிடிக்கவில்லையென
என் நிலை அறிந்து
பொய் சொன்னவள்
நிச்சயம் சிறுபிள்ளையாக
இருக்க முடியாது

என் கைபிடித்து
கரும்பலகையில்
எதையோ எழுதியவள்
அப்பா இது தான்
உன் பேரு
எனச்சொல்லி
சிரிக்கும்போது
சிலிர்த்தது அவன் உள்ளம்

கல்லுடைத்து
வீடு திரும்பியவன்
கைககளை பிடித்து
மயிலிறகால்
வருடும் சிறு கரங்கள்
இறந்த அவன்
அன்னையையே
நினைவுபடுத்தின

தீக்குச்சி

ஒரு அரசியல்
தலைவனின் கைதிற்கு
சில தொண்டர்கள் 
உரசிய குச்சி தான்
எலும்புக்கூடாய் பேருந்தும்
சாம்பலாய் சில உயிர்களும்

உயிரினும் உயரியதா
ஐந்து பவுன் தங்கம்.
தீரா வயிற்று வலியால் தான்
தீக்கிரையாகினாள் என
திரித்த கதையைத்தான்
தினசரிகள் சொல்லின

ஏழு வருடங்களாய் பல சோதிடர்கள்
சொன்ன பரிகாரங்களை செய்தவள்
இன்றும் பக்தியுடன் ஒரு தீக்குச்சி.
திரியின் நுனியில் சுடரும் ஒளியில்
கருணை வடிவாய் அவள் விழி
கண்ணீர்துளியுடன் இவள் விழி

விருப்பமில்லையென
வார்த்தைகளால் மறுத்திருக்கலாம்.
மதம்பிடித்தவன் மதிகெட்டு
பற்றவைத்த சாதியத்தீ
தீப்பிளம்பாய் கீழத்தெரு
சாம்பல்கூடாய் அவன்

முரண்களுடனே முடிவுற்ற உறவு
மூன்றாம் சுற்றின் முடிவில்
வெட்டியான் கிழித்த தீக்குச்சில்
பற்றிய அவன் நெஞ்சம்
இன்றும் புகைந்துகொண்டிருக்கிறது

போர்

வண்ணத்துப் பூச்சிகளுக்கு
கொடுக்குகள் முளைக்கட்டும்
ஆடுகள் அசைவமாகி
மேய்ப்பவனை விழுங்கட்டும்

விதைகளுடன் ஆயுதங்களும்
மண்ணில் விளையட்டும்
நிலத்தை கூறுபோடுபவன்
உடல்கள் சிதையட்டும்

போர்த்தொழில் பழகி
புறாக்கள் பறக்கட்டும்
அக்கிரமக்காரர்களை அவை
அமைதியாய் அழிக்கட்டும்

வெடிகுண்டு செய்வதை
குருவிகள் கற்கட்டும்
கட்டிடங்கள் மீதெல்லாம்
குண்டுகள் வைக்கட்டும்

மலர்கள் நறுமணத்துடன்
விஷவாயு கக்கட்டும்
நுகரும் மந்தைகள்
நுரைதள்ளி மடியட்டும்

ஆற்றுப் படுக்கைகள்
புதைமணலாகட்டும்
மானுடன் கால் பட்டால்
அவன் மண்ணோடு போகட்டும்

எறும்புகள் நம் உணவில்
நஞ்சினை கலக்கட்டும்
கொசுக்களும் ஊசியால்
உயிரைக் குடிக்கட்டும்

நாய்கள் நரியாகி
குரவளைக் கடிக்க
பூனைகள் மதம் பிடித்து
மனிதனை மிதிக்க

நாவறண்டு சாகத் துடிக்கும்
கடைசி உயிருக்கும்
நாரையோ காகமோ
கரிசனம் காட்டாதிருக்கட்டும்

ஐந்தறிவுடன் போரில்
ஆறறிவு அழியட்டும்
அகிலமே மீண்டும்
புதியதாய் மலரட்டும்

ஒரு கணம்

ஒரு கண சந்தேகம்
உறவுகளில் விரிசல்

ஒரு கண மோகம்
ஒழுக்கத்தில் கறை

ஒரு கண இயலாமை
வெற்றி கைதவற

ஒரு கண வெறுமை
தற்கொலையைத் தூண்ட

ஒரு கண கோவம்
பிரச்சனைகள் பிறக்க

ஒரு கண மௌனம்
உண்மைகள் புதைய

நிகழ்பவை எல்லாமே
அவ்வொரு கணத்தில் தான்

ஒரு கணம் யோசிப்போம்
அல்லவை குறையும்

தேவை

ஒரு துளி நீர்
இரு நெல்மணி
நெளியும் புழு
ஊரும் பாம்பு
சிறு தட்டான்
முழுத் தவளை
புல்லின் நுனி
பூவின் தேன்துளி
குலை வாழை
அரை கொய்யா
கறிதுண்டு
சிறு மீன்
ஒரு மான்
சிந்திய சீனி
சிதறிய சோளம்
ஒருபிடி சோறு
என உயிர்களின்
தேவை சிறிது
இதை அறிந்தால்
வாழ்க்கை இனிது.