தோட்டா

ஒருவனின் பெருங்கோபமா
இல்லை அவ்வொருவன்
சமூகத்தின் ஒரு துளியா

அவனின் விரல்கள் மீட்க 
பேரமைதியைக் கிழிக்கும்
பெருத்த இசையுடன்
ஆயுளைக் குடிக்க
அதீத விசை தோட்டா
மூச்சிற்கு முற்றுப்புள்ளி

அது எரியும் பெருந்தீயினை
அணைக்கும் நீர்த்துளியா
உறங்கும் மாமலையை
எழுப்பும் தீப்பிழம்பா

லிங்கனோ லேடனோ
ஹிட்லரோ காந்தியோ
சேகுவராவோ
பெனாசீர் பூட்டோவோ

அடக்குமுறையோ
அதிகாரமோ
அரசியலோ தான்
சரித்திர தோட்டாக்களின்
இயங்கு விசை

உடல் கிழித்து
சிதறும் குருதித் துளிகள்
எழுதுவதில்லை
இறுதி சாசனத்தை

படை பலத்தவனோ
பணம் படைத்தவனோ தான்
மடிந்தவன் கதையென
மந்தைகளுக்கு உரைப்பான்

இக்கணம்
யாரோ ஒருவன்
போதனையில்
எங்கோ ஒரு
துப்பாக்கியில்
உலக அமைதிக்கான
அடுத்த தோட்டா
அமைதியாய்
உறங்கிக்கொண்டிருக்கிறது