என் பக்கங்கள்...: என் பாதையை நான் அறிவேன்

நான் பார்வையற்றவன் அல்ல
என் பார்வைகள் வேறு
கதிரவனை வெப்பத்தாலும்
நிலவினை குளுர்ச்சியாலும்
பார்க்கிறேன்

ஒளியும் நிறமும்
ஒன்றுமில்லை
ஒலியின் துணையில்
வாழும் எனக்கு

கண்கள் தேவையில்லை
செவியால் பார்க்கும் எனக்கு

கொசுவின் ரீங்காரம்
தென்றலின் தழுவல்
மலரின் வாசம்
உயிர்களின் சுவாசம்
குயிலின் கானம்
ரயிலின் ராகம்
என அனைத்தும் அறிவேன்

என் உலகில் நானே பிரம்மன்.
அனைத்திற்குமான உருவத்தை
நானே சிருஷ்டிப்பேன்
அந்த பிரம்மனையும் சேர்த்து

மகிழ்ச்சியை வெளிப்பாடு
பெருந்துயரின் மௌனம்
நான் அறிவேன்

சிரிப்பொலியின் சப்தமும்
விசும்பலின் ஓசையும்
நன்கறிவேன்

இரயிலின் ரீங்காரத்தில் என் உதயம்
இரைச்சல்களின் இடையிலே
என் பகல் பயணம்

கடலை விற்கும் கண்ணன்
கைக்குட்டை விற்கும் மதி
மொழம் போடும் செல்வி
பழக்கூடை ராசாத்தி
இவர்களை பார்க்க
குரல் கூட வேண்டியதில்லை
அருகில் வந்தாலே
உணர்ந்துகொள்வேன்

எண்ணெழுத்து தெரியாதெனினும்
எழுதுகோல் விற்கின்றேன்

ஏதும் பேசாமலே
வாங்குபவரும் உண்டு
எல்லாமே கேட்டுவிட்டு
பார்க்கர் இல்லையா
என்பவர்களும் உண்டு

உச்சு கொட்ட வேண்டாம்
உமிழ்ந்து துப்ப வேண்டாம்
பிச்சை கேட்கவில்லை
பரிகாசம் செய்ய வேண்டாம்

எங்கேயோ பார்த்து வந்து
என்மீது மோதிவிட்டு
பார்த்து வரக்கூடாதா என்று
சொல்லிச் செல்லும்
குருடர்களும் உண்டு

வானொலி என்
உடன் பிறவா சகோதரன்
இசை என்னை தினமும்
தாலாட்டும் தாய்
இடையிலே கொசுக்களும்
அவ்வப்போது
என் காதில் கவிதை
சொல்லிப் போகும்

இன்றைய சந்தோஷங்களை
அசை போட்டு
இரவைக் கடந்து,
நாளைய விடியலுக்காய்
நம்பிக்கையுடன் நான்.

என் கைத்தடி
என் தடம் அறியும்
என் பாதையை
நான் அறிவேன்